Aan een winterdip, depressie, en/of somberheid ontsnappen

Is gebrek aan zonlicht de oorzaak voor een winterdip of kan het tussen de oren zitten?

Geschreven december 2019; laatste bewerking januari 2024

Waardoor heeft acht procent van de mensen (ernstige) winterklachten of depressies (art. 20)?

Zes van de vijftig Nederlanders kennen de problematiek van een winterdip, aldus een schatting van het UMC Groningen. Al in de herfst ervaren de mensen een winterdip als een deprimerend gevoel waarbij ze het liefst als een mol onder de grond kruipen (of in bed) om er pas in het voorjaar weer uit te komen. Een soort tijdelijke uitzichtloze gedachte en stemming die jaarlijks terugkeert.

Hoe kunnen - soms hoogopgeleide - mensen in een winterdip (depressie) terechtkomen?

Misschien het gebrek aan daglicht in de donkere maanden zoals wordt gedacht? Zo ja, waarom heeft daar niet iedereen last van? En de inwoners dan van landen zoals Lapland, Groenland of Canada? Daar is het zowat de hele winter donker, zij hebben volgens onderzoekers géén last van winterdips.

Is dan weemoedig denken, melancholie en het idee aan verval (dus tussen de oren), de hoofdoorzaak van een winterdip? Gedachten zijn weliswaar krachten (art. 134) die een trilling in zich dragen, sombere gedachtes zijn laag trillend en gedachten zoals dankbaarheid hoog trillend. Toch is het mentale veld - met daarin de gedachten - niet sterk genoeg om de kracht van het emotionele veld te weerstaan. We denken allemaal weleens "wat een rotweer!" Dat geeft ons nog geen winterdip, evenmin zijn tekorten aan stofjes (serotonine) in de hersenen bij mensen aangetoond.

Als we eens naar de natuur kijken - waar we nog steeds deel vanuit maken - die heeft na een uitbundige zomer de tijd nodig om tot rust te komen. Ook bij ons gaat de energie meer naar de weefsels, organen en hormonen om te transformeren en regenereren, als opmaak voor een nieuw (groei)seizoen. Vergelijkbaar met onze slaap, maar dan gedurende een langere periode. Perfect hoe ons lichaam zich aan de natuurlijke seizoenen aanpast.

Eigenlijk komen we dus met z'n allen in een wintermodus (spaarstand) terecht vol lange avonden, winterkost, kaarsjes, knusheid bij de kachel en open haardvuur

een behoefte aan zoetigheid om de energie een beetje op peil te houden. Goed bezig zou je zeggen.

Alleen als iemand vóór de winter al op een laag pitje functioneert, gaat die spaarstand voor hen te diep en ontstaat de behoefte aan een "winterslaap".

Omdat het bij een winterdip om een "gevoel" gaat, ligt het meer voor de hand dat we eens naar het gevoels- of emotionele lichaam (art. 182) kijken wat daar aan de hand is.

Wat is een winterdip bezien vanuit een energetisch standpunt?

Alle energie die ons ter beschikking staat behoort als een vrije levensstroom door het fysieke- en energielichaam te stromen (Chi, Prana, Ki). Bij de mensen die last hebben van een winterdip is deze energie verstoord of sterk onderdrukt. De obstructie is veelal 'onbewust' en heeft voor tachtig procent te maken met (hoog)gevoeligheid.

Onderdrukking van (super)gevoeligheid: Zo tref je onder de winterdippers veel mensen aan die emotioneel 'super' kwetsbaar zijn, dit niet aan zichzelf, laat staan aan de buitenwereld durven, kunnen of willen tonen en zich achter een energie slurpend krachtveld (pantser) verschansen.
Onderdrukking van emoties: Oude onverwerkte angsten en trauma's (blokkades art. 18) onder de duim houden vreet energie.
Verstoringen in het tijdschema: Winterdippers hebben last met aanpassen aan de verandering in een dag-nacht ritme zoals bij wisselende diensten of in verschillende tijdzones reizen (jetlag). Dé aanslag op de hormonen die de inner-klok het bioritme in balans moeten houden. Zo kost het verzetten van de klok met een uur de systemen heel veel energie en die is door de 'spaarstand' eigenlijk niet beschikbaar. Stoppen met het verzetten van de klok - die vanwege economisch belang steeds veranderd - is eigenlijk een must. Daarvoor is de politiek aan zet.
Nadelige invloeden van buitenaf: Wat veel van ons nauwelijks beseffen is dat de kleur van je kleding (direct in het auraveld) heel veel invloed op onze trilling heeft. Vrolijke lichte kleuren geven hoge prettige positieve trillingen en stemming. Terwijl de herfst ons trakteert op een uitbundige kleurenpracht van goudgeel, zonnig oranje, koperbruin en haast fluorescerend groen, krijgt de mode-industrie het voor elkaar om voor de kleding deprimerende kleuren voor te schrijven. Het straatbeeld is donker, grauw, kleurloos en somber. Ook dit kost energie. Vrolijke sjaals, mutsen en wanten, dat scheelt.
Junkfood: Mensen die gevoelig zijn voor een winterdip hebben óók gevoelige darmen (art. 131). Het eten en drinken in de gemiddelde supermarkt is ver onder de maat qua trillingsniveau en levert geen energie op, het kost energie om dit te verteren.
Gebrek aan beweging in de buitenlucht: Ademen, bewegen en geluid daar kan een winterdip niet tegen. Veel mensen met een winterdip komen tijdens de donkere dagen niet buiten en daardoor stagneert de stromende energie. Binnen dansen en zingen zou een alternatief kunnen zijn om de energie in beweging te houden.
Genetisch bepaald: Soms vertellen de mensen dat "het in de familie voorkomt", een winterdip zou erfelijk zijn. Toch zijn er genoeg mensen die zich daaraan ontworstelen, het hoeft niet zo te blijven.
Medicatie: antidepressiva (art. 59) uit de fabriek verstoren de natuurlijke processen in het lichaam, vrije energie wordt 'gevangen gehouden' en werkt daarmee een winterdip in de hand.

En misschien zijn er nog meer factoren die niet zijn genoemd. De opsomming is vooral bedoeld als een aanzetje om eens bewuster te kijken naar waar de schoen wringt, en misschien helpt een energyboost uit een flesje iemand door deze lastige periode heen. Zonder bijwerkingen, puur en zuiver.